Informacje dla pacjenta

Poczuj komfort
w każdych warunkch

Szansą dla wielu chorych na podniesienie jakości życia i pozbycia się problemu nietrzymania moczu jest zabieg wszczepienia sztucznego zwieracza cewki moczowej (AUS) ZSI 375 PF szwajcarskiej firmy Zephyr SI.

• Materiały dla pacjenta /
• Aktualności

Nietrzymanie moczu dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn. Początkowo, kobiety stanowią zdecydowanie liczniejszą grupę pacjentek ze względu na anatomię układu moczowego. Mężczyźni w wieku 50 lat  w porównaniu  z kobietami z tej samej grupy wiekowej doświadczają tego problemu rzadziej. Niestety, z wiekiem odsetek mężczyzn  z nietrzymaniem moczu wzrasta. Nie jest to jednak zwyczajna oznaka starzenia się  i najczęściej jest powiązana z innymi chorobami, takimi jak: przerost prostaty, nowotwór prostaty czy schorzenia neurologiczne (stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona czy Alzheimera). W mniejszym stopniu nietrzymanie moczu u mężczyzn może także wywoływać cukrzyca, nadwaga lub inne czynniki. Nietrzymanie moczu z medycznego punktu widzenia oznacza mimowolny wyciek moczu z cewki moczowej, prowadzący do częściowego lub całkowitego opróżnienia pęcherza moczowego. Nietrzymanie moczu ze względu na przyczyny choroby może być podzielone na wysiłkowe nietrzymanie moczu, nietrzymanie moczu z parcia lub postać mieszaną nietrzymania moczu (nietrzymanie moczu z parcia i wysiłkowe nietrzymanie moczu). Ta niezwykle dokuczliwa i wstydliwa dla pacjenta przypadłość często ukrywana jest przed lekarzem a nawet przed najbliższymi. Zrozumienie problemu przez pacjenta i pełna diagnostyka nietrzymania moczu dają szanse na wybór właściwej metody leczenia.

Problem nietrzymania moczu u mężczyzn dotyczy znacznej grupy pacjentów po operacji gruczołu krokowego. Po operacji prostaty u wszystkich pacjentów konieczne jest założenie cewnika do pęcherza moczowego na kilka, kilkanaście dni po operacji. Czas ten jest niezbędny do wygojenia zespolenia cewki moczowej z pęcherzem. Po tym okresie zjawisko nietrzymania moczu stopniowo zmniejsza się, aż do całkowitego ustąpienia. Zdarza się, że nietrzymanie moczu o różnym nasileniu, najczęściej przy wysiłku – kaszlu, kichaniu, dźwiganiu cięższych przedmiotów, itp., utrzymuje się dłużej, do roku po operacji. Niestety, u części pacjentów nietrzymanie moczu może być stanem stałym i długotrwałym. Powikłanie spowodowane jest przez uszkodzenie podczas operacji zwieracza wewnętrznego cewki moczowej (nie jest to błąd lekarski).Te same objawy występują również u pacjentów poddanych chemio- i radioterapii z powodu raka stercza.

Leczenie nietrzymania moczu u mężczyzn po prostatektomii jest dobierane indywidualnie dla każdego pacjenta i obejmuje zarówno farmakoterapię, rehabilitację jak i metody zabiegowe. Warunkiem powodzenia terapii jest zaufanie i współpraca pacjenta z lekarzem. Przełamanie wstydu i strachu związanego z nietrzymaniem moczu jest konieczne w celu ustalenia dokładnego rozpoznania i podjęcia właściwego leczenia. Niestety, duża liczba pacjentów woli leczyć się samemu, nie informując nikogo o swojej przypadłości. Ważne są obserwacje prowadzone przez pacjenta np. średnia liczba zużywanych na dobę wkładek higienicznych, ilość przyjmowanych płynów oraz oddawanego moczu. Dane uzyskane od pacjenta razem z informacjami o obecności parcia na mocz, popuszczaniu i okolicznościach ich wystąpienia, pozwolą lekarzowi na oszacowanie nasilenia zjawiska i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Leki stosowane w nietrzymaniu moczu należą do grupy leków antycholinergicznych, mających za zadanie zahamowanie skurczów pęcherza moczowego, lub też inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny, których celem jest wzmocnienie siły zwieracza. Samym pacjentom zaleca się wykonywanie ćwiczeń, mających na celu wzmocnienie mięśni dna miednicy (tak zwane ćwiczenia Kegla). W razie braku skuteczności leczenia zachowawczego i utrzymywaniu się objawów w rok po prostatektomii można rozważyć leczenie zabiegowe np. implantację sztucznego zwieracza cewki moczowej (AUS) ZSI 375 PF szwajcarskiej firmy Zephyr Surgical Implants.

•  Instrukcja dla pacjenta
•  Karta implantacyjna